Avrupa yollarında direksiyon sallayan binlerce tır şoförü için Kapıkule Sınır Kapısı, sadece bir geçiş noktası değil; beklemek, dayanmak ve ne yazık ki sömürülmek anlamına geliyor. Bazen bir gün, bazen üç gün boyunca sınırda bekleyen şoförler, en temel ihtiyaçlara bile ulaşmakta zorlanıyor. Bu süreçte internete erişimden yemeğe, tuvaletten markete kadar her şey ya çok pahalı ya da kalitesiz. Şoförün çaresizliğini fırsat bilenler, burada bir düzen kurmuş durumda — adı “hizmet”, ama özü tam bir sömürü.

Kapıkule çevresindeki sözde hizmet işletmeleri; restoranlar, marketler, telefoncular ve berberler… Hepsi aynı zihniyetle çalışıyor: “Mecbur alacak.” Fiyatlar uçuk, kalite yerlerde. 50 TL’ye alınan bir ürün burada 300-350 TL’ye satılıyor. Etiketleri silinmiş ürünler, tarihi geçmiş gıdalar, garantisiz teknolojik eşyalar… Sadece fiyat değil, güven de yok. Bu düzenin tek hedefi; yolda kalmış, yalnız ve çaresiz şoförün cebindeki son kuruşu almak.

En büyük sorun ise restoranlar. Kapıdan girer girmez hijyenin olmadığını gözlerinizle görüyorsunuz. Zeminde yağ, tezgahta açıkta bekleyen yiyecekler, personelin hijyen kurallarına uymaması… Sigara içtikten sonra yemeğe el süren çalışanlar, pis tencereler ve bayat malzemelerle hazırlanmış yemekler adeta zehir saçıyor. Sağlık denetimi yapılmış olsa, sabaha kadar açık kalacak tek bir işletme kalmaz. Ancak denetleyen, ilgilenen kimse yok.

İnternet erişimi de Avrupa’daki şoförler için başka bir dert. Sefer süresi günleri bulurken internete ulaşmak zor, ulaşılsa da çok pahalı ve verimsiz. Bu yazının konusu doğrudan internet değil, ancak bu detay da şoförün ne kadar yalnız bırakıldığının bir başka göstergesi. İnternetsizlik meselesini bir sonraki yazımızda detaylıca ele alacağız, fakat burada da vurgulanması gereken önemli bir sorun olarak not düşülmeli.

Kapıkule, Türkiye’nin Avrupa’ya açılan en önemli kapılarından biri. Ancak şu anki haliyle şoförler için bir utanç noktası hâline gelmiş durumda. Bu sömürü düzenine artık bir dur denmeli. Şoförlerin talepleri net: Denetim istiyoruz, insanca hizmet istiyoruz, insan yerine konmak istiyoruz. Tüm bu sorunlar çözüme kavuşmadan, Kapıkule sadece bir sınır değil; adaletsizliğin ve sahipsizliğin sembolü olmaya devam edecek.